Spokojny spacer, posłuszne „siad” i radosny merdający ogon

Pies ciągnie, bo chce dotrzeć do celu szybciej niż Ty. Zmień zatem zasadę gry: idź w przeciwnym kierunku, gdy tylko zacznie szarpać. Ruch ten wywołuje zaskoczenie i kończy nagrodę w postaci szybkiego marszu.

Kolejny krok to system „cztery łapy – smycz luzuje się”. Gdy pies znajduje się blisko nogi, smycz jest luźna i pojawia się cichy chwalący głos. Im częściej powtarzasz ten schemat, tym szybciej pies kojarzy, że przy nodze jest po prostu opłacalniej.

Pamiętaj o sprzęcie: do nauki użyj ok. 3-metrowej smyczy biodrowej – masę wolnych rąk i możliwość stopniowego skracania dystansu. Obroża powinna być miękka i szeroka, by nie powodować dyskomfortu.

Nowy dom to dla psa ogromny stres. Nie przytłaczaj go od razu całym mieszkaniem – wystarczy cicha, ciepła kątówka z posłaniem, miską i zabawką. Reszta przestrzeni powinna być dostępna stopniowo.

Nie wprowadzaj wielu nowych ludzi. Na początek maksymalnie dwie-trzy spokojne osoby. Każda kolejna twarz to nowe drażniące bodźce i kolejna porcja kortyzolu.

Spacer krótki i spokojny – 5-10 minut wokół bloku wystarczy, by pies zaznajomił się z zapachami okolicy. Pamiętaj, by nie zdejmować smyczy w miejscu publicznym przez pierwsze dwa-trzy dni – nie znasz jeszcze jego reakcji.

Warstwa sierści, łuszczący się naskórek i kurz tworzą idealną pożywkę dla roztoczy. Alergeny te potrafią podrażniać skórę psa i pogarszać jakość snu. Dlatego pierz posłanie co 7-10 dni w 60 °C.

Używaj hipoalergicznych proszków bez silnych zapachów. Silne perfumy mogą zniechęcać psa do legowiska, bo jego węch jest tysiące razy wrażliwszy od naszego.

Po wypraniu dokładnie wysusz wnętrze poduszki – wilgotna piana to szybki rozwój pleśni. Jeśli wypełnienie jest już zbite i nie nadaje się do odkurzania, czas je wymienić – komfort termiczny i stawy pupila będą Ci wdzięczne.

Zniszczone buty, podgryzane meble czy ciągłe „łapanie” rękawów to nie złośliwość – wołanie o zajęcie czymś mózgu. Gdy pies nie ma zadań, sam je sobie wymyśla, a wtedy Ty stajesz się częścią zabawy.

Objawem nudy jest też tzw. „bicie delfina” – gwałtowne rzuty zabawką w górę i łapanie jej w locie. To znak, że pies próbuje sam stworzyć sobie wyzwanie. Pomóż mu: wprowadź sesje „nose work” (szukanie smakołyków) lub ukrywaj ulubioną piłkę w różnych pomieszczeniach.

Pamiętaj: 15 minut aktywnego szukania lub układania sztuczek zastępuje godzinę biernego spaceru. Zmęczony mózg to spokojny salon.

Tak – jeśli nie przeszkadza Ci to zdrowotnie i nie powoduje agresji zasobowej. Obecność wilgotnego nosa tuż przy poduszce zmniejsza poziom kortyzolu u obu stron i wzmacnia więź poprzez wzajemne wydzielanie oksytocyny.

Uważaj jednak na sygnały niechęci: ziewanie, odwracanie głowy, wzrosty „białek” oczu. To oznaka, że pies potrzebuje więcej przestrzeni. Postaw wtedy koło łóżka własne legowisko – wciąż blisko, ale bez konieczności dzielenia kołdry.

Pamiętaj o regularnych odrobaczaniach i szczepieniach. Łóżkowa bliskość to też większe ryzyko przenoszenia pasożytów, zwłaszcza gdy pies lubi wskakiwać do łóżka prosto po porannym spacerze.

Kilkanaście dni przed Sylwestrem włącz psu nagrania z hukami – zacznij od poziomu 1 na skali głośności telewizora. Stopniowo zwiększaj głośność, obserwując reakcję. Cały czas nagradzaj spokojne zachowanie smakołykiem.

Stwórz „schronisko dźwiękowe” – zaciemniony pokój z grubymi zasłonami, włączonym wentylatorem lub muzyką relaksacyjną. Im więcej „białego szumu”, tym mniej wyraźne są eksplozje petard.

W dniu fajerwerków wyprowadź psa na spacer przed godziną 18:00, a następnie zamknij wszystkie drzwi i okna. Dodatkowa dawka ćwiczeń popołudniu sprawi, że pupil będzie bardziej zmęczony i skłonny do odpoczynku mimo huków.